---

Ik heb de afgelopen jaren meerdere malen meegemaakt hoe hard een val op je hoofd aankomt. Eén keer met de fiets, met als gevolg een hersenschudding en een gekneusde rib. Ik fietste niet eens zo hard, maar ik kon niet voorkomen dat mijn hoofd de grond raakte. Daarna ben ik nog twee keer gevallen; wederom gelijk met mijn hoofd tegen de keiharde grond. Bij de laatste val bleek ik mijn pols te hebben gebroken en ik had een gat boven mijn oog. Achteraf bleek ik ook een fikse hersenschudding en mogelijk een kleine hersenbloeding te hebben gehad. Dit werd duidelijk door klachten zoals ernstig geheugenverlies, geen licht en drukte kunnen verdragen, etc. De oogschade ten gevolge van de klap zal niet meer herstellen.

Wat ik mij afvroeg: hoe kan het toch dat ik altijd zo hard op mijn hoofd terecht kom? Meestal vang je je instinctief op met je armen, maar dat gebeurde niet bij mij. Ik was altijd te laat! Deze vertraagde reflexen zijn waarschijnlijk het gevolg van mijn medicijngebruik. Nu ik dit weet, fiets ik te allen tijde met helm. Ik heb een E-bike waarop ik uiteraard goed oplet en mijn snelheid zo nodig aanpas. Desalniettemin ben ik echt wel bang geworden voor nog een val, maar ik ben te jong (58 jaar) om ‘achter de geraniums te gaan zitten’.

Ik vertel dit verhaal, omdat er vaak niet aan gedacht wordt welke effecten medicijnen kunnen hebben. Zeker aangezien met name ouderen een elektrische fiets kopen. Hier in de Achterhoek schamen mensen zich sneller om met een helm te fietsen. Ik trek me daar niets van aan en leg wel eens uit waarom ik een helm draag. Ondanks dat krijg ik vaak te horen: ‘Ik ga echt niet met zo’n ding op mijn hoofd fietsen.’ Tja, wie niet horen wil…

Ik voel in ieder geval ‘het ongemak’ als ik geen helm draag.