‘’Nepali flat”: nameste Nepal!

November 2022, de Tankelektrick expeditie, 8 dagen mountainbiken met drie oud profwielrenners en investeerders in Upper Mustang. Een voorrecht. Hoger doel: lokale zonne-energie. Het was koud (-5 ° C ‘s nachts, ook binnen), overdag zonovergoten, stijgings- en dalings percentages tot 20%, met veel losse stenen. ‘’Nepali flat’ volgens de gidsen… Om in Bram Tankink’s woorden te spreken: ‘Het moet wel een tikje uitdagend zijn natuurlijk…’. Uitdagend was het: De eerste val van een groepslid op dag 2: sleutelbeen en ribfractuur…

De rest van het gezelschap reed daarna nog dagen in een prachtige omgeving, met mooie vergezichten, dagelijks genietend van dal baht (….). Ik reed de laatste dag eindelijk voorop, achter de gids. De ex-profs konden niet volgen…. Oké dan: Tankink had een slecht functionerende achterderailleur, en de anderen hielden in…. Ik wilde tijdens dit moment van spaarzaam geluk de volgers attenderen op de plek waar we koffie gingen drinken…. Om vervolgens, waarschijnlijk na het aantikken van mijn voorrem, op een relatief vlak stuk te vallen. Die beginnersfout resulteerde in mijn eerste breuken c.q. ziekzijn van betekenis: pols rechts en schouder links zo bleek later in Kathmandu. Een geïmproviseerde Nepalese mitella, en de warme zorgen van alle teamleden vielen mij echter direct ten deel.  Dat was nodig: minder handig, letsels aan twee kanten. Wat wel handig was: het dragen van een helm! Zonder helm op had het heel anders kunnen uitpakken: de helm had de klap op mijn hoofd netjes opgevangen, maar was daarmee wel aan vervanging toe. Vallen op een plek waar geen netwerk of wifi is, was ook minder handig… De Nepalese topgidsen Arun en Alin boden uitkomst: binnen 2 uur was er toch een helikopter, binnen 6 uur waren er diagnoses gesteld en had ik overlegd met een collega traumatoloog in mijn eigen ziekenhuis, binnen 12 uur zat ik in het vliegtuig, binnen 24 uur was ik in Nederland, en een dag later was ik geopereerd en weer thuis….. Inmiddels had ik weer bereik… waar ik met twee gebroken armen nog steeds niets aan had natuurlijk. Maar ik was zeer dankbaar dat het bij deze twee breuken was gebleven, en dat ernstig schedelhersenletsel me door het dragen van een fietshelm bespaard was gebleven! Hoe is het mogelijk dat ik zo nu en dan nog steeds mountainbikers en wielrenners zie zonder helm! Hoe haal je het in je hoofd?

Zie foto hieronder!